Այսօր պոեզիայի միջազգային օրն է, և ես այն նշեցի Սևակ կարդալով...
ՈՐԴՈՒՍ ( Read more... )

Գիշերն ունի ամե՜ն բանի թույլտվություն...
Իսկ ես չունեմ...


( Read more... )

ԱՏՈՒՄ ԵՄ

Ատում եմ ձյունը՝
Թե նա տեղում է ամառվա կեսին,
Եվ մահն եմ ատում՝
Թե հյուր է գալիս աղջըկատեսին,
Մահից ոչ պակաս՝
Եվ այն քողարկված մենատնտեսին,-
Նրան ու նրա՜նց,
Ովքեր ուրիշի շեն տունն են քանդում՝
Իրենց պետք եկած գերանի համար,
Ովքեր ուրիշի ծառերն են ջարդում՝
Մի բուռ չհասած ծիրանի համար.
Ովքեր համայնքի ծովից են խոսում,
Բայց դեպի իրենց լճակն են հոսում...

Ատում ( Read more... )

( Խանգարե՞լ, ինչի՞ համար… )

Անհարմար է բոբիկ քայլել,
Այս կոշիկն էլ շատ է նեղում:
Ինչպե՞ս քայլել առանց ուղու,
Այս ճամփան էլ շատ է շեղում:
Դոփել տեղու՞մ: Բայց դրանից
Ո՛չ կոշիկդ կլայնանա,
Ո՛չ էլ ցավը կմեղմանա...

Ցա՜վն է հաճախ առաջ մղում:

Բեռան ներքո ( Read more... )

Մեկը լալիս է նորածնի պես՝

Ճչում է, սակայն...արցունքներ չկան:

Մեկն էլ բերանից ծպտուն չի հանում

Բայց արցունքներն են շիթ-շիթ լճանում:

Մեկն էլ ինձ նման( գուցե նաև՝ քեզ,)

Բարձր ճչալու սովոր չէ բնավ,

Եվ արցունքներն էլ աչքից չեն հորդում,

Այլ հոսում են ներս

ՈՒ կիտվում դանդաղ

Չեչաքարի պես ծակծկված սրտում:

( Read more... )

...
Եկեք միասին չհարգենք նրա՛նց,
Ովքեր սերտում են և ոչ թե դատում,
Ճառո՜ւմ են- բնավ չե՛ն կշռադատում.
Ովքեր չեն ջոկում ո՛չ թացը չորից,
Ո՛չ էլ տարբերում անդունդը ձորից.
Ովքեր գրածի տառն են ընթերցում,
Ովքեր քնածին մեռած են կարծում
Ովքեր կարծում են
Ծուխը ` հրաբուխ,
Իսկ լացը` հարբուխ...

( Read more... )